Rruga e moçme e karvaneve, Vlorë-Berat-Voskopojë-Korçë dhe mallrat që transportoheshin.
Zona e Korçës lidhej në Adriatik me dy skela, atë të Durrësit dhe të Vlorës.
Skela kryesore për tregtarët e anëve tona dhe sidomos për ata voskopojarë ka qënë skela e Durrësit.
Ndërkaq një tregëti e konsiderueshme zhvillohej edhe duke shfrytëzuar skelën e Vlorës. Kish itenerar direkt dhe karvanet shkonin e vinin Korçë – Vlorë, duke shpënë mallra për eksport dhe duke sjellë mallra nga importi, (Venetiku dhe më gjërë) për nevojat e zonës.
Berati lidhej si me Durrësin ashtu dhe me Vlorën, madje me këtë të fundit kish më tepër dhënie marrje.
Itenerari i më poshtëm ndoshta është qysh në kohët e Bizantit.
Nga Vlora karvanet shkonin, nëpër Babicë, kapërxehej Shushica, në Picar, në Armen, kalohej Vjosa në Murtajas, në Selishtë, Hekal, Ballsh, Aranitas, kapërxehej Gjanica, qafa e Sinjës, në Bolinjan, në Velebisht e pastaj në Berat.
Prej Berati ndiqej ana e djathtë e Osumit, arrihej në Vodicë, ngjitej në pllajën veriperëndimore të Tomorit, dilej pastaj në Qafa e Dardhës, zbritej për në Trovë (Tomoricë), në Ostin, në Romas, kapërxehej lumi i Tomoricës, dhe hidhej në Dobrenj. Prej këtu ngjitej pastaj në Guri i Prerë që ishte një pikë shumë e njohur dhe me plot ngjarje sidomos për voskopojarët e vjetër (Këtu ishte dikur kufiri midis zonës së Beratit dhe asaj të Voskopojë-Korçës, këtu ishte për një farë kohe edhe kufiri midis pronave të Ali pashë Tepelenës dhe Kurt pashë Beratit). Nga Guri i Prerë shkohej pastaj në Dushar, në Protopapë dhe dilej më pas në Voskopojë.Nga Voskopoja rruga shkonte pastaj sipas prroit të Gjonomadhit, në Voskop dhe arrinte përfundimisht në Korçë.
Mallrat që eksportoheshin ishin: lesh në sasira të mëdha, stofra të trasha, mbulesa të trasha leshi, punime prej lesh dhie, velenxa, fije, lëkurë, lëvozhgë valanidhi, dyllë, safran, duhan etj. Një material burimor francez thotë se, në vitet 1300 - 1400 nga zona e Korçës për në Vlorë eksportohej dhe mëndafsh. [? Të ketë lidhje kjo gjë, me manat e fshatrave në afërsi të qytetit dhe në rrëzë të vargmaleve të Moravës ?]
Mallra që importoheshin ishin: pëlhura dhe stofra venetikase, sheqer, kafe, sende hekuri, xhame, prodhime majolike, letër për shkrim, libra, pëlhura mëndafshi të qëndisura me ar, kadife, pambuk, tel hekuri, plumb, bakër i parapunuar, etj.
Zona e Korçës lidhej në Adriatik me dy skela, atë të Durrësit dhe të Vlorës. Skela kryesore për tregtarët e anëve tona dhe sidomos për ata voskopojarë ka qënë skela e Durrësit.
Ndërkaq një tregëti e konsiderueshme zhvillohej edhe duke shfrytëzuar skelën e Vlorës. Kish itenerar direkt dhe karvanet shkonin e vinin Korçë – Vlorë, duke shpënë mallra për eksport dhe duke sjellë mallra nga importi, (Venetiku dhe më gjërë) për nevojat e zonës.
Berati lidhej si me Durrësin ashtu dhe me Vlorën, madje me këtë të fundit kish më tepër dhënie marrje.
Itenerari i më poshtëm ndoshta është qysh në kohët e Bizantit.
Nga Vlora karvanet shkonin, nëpër Babicë, kapërxehej Shushica, në Picar, në Armen, kalohej Vjosa në Murtajas, në Selishtë, Hekal, Ballsh, Aranitas, kapërxehej Gjanica, qafa e Sinjës, në Bolinjan, në Velebisht e pastaj në Berat.
Prej Berati ndiqej ana e djathtë e Osumit, arrihej në Vodicë, ngjitej në pllajën veriperëndimore të Tomorit, dilej pastaj në Qafa e Dardhës, zbritej për në Trovë (Tomoricë), në Ostin, në Romas, kapërxehej lumi i Tomoricës, dhe hidhej në Dobrenj. Prej këtu ngjitej pastaj në Guri i Prerë që ishte një pikë shumë e njohur dhe me plot ngjarje sidomos për voskopojarët e vjetër (Këtu ishte dikur kufiri midis zonës së Beratit dhe asaj të Voskopojë-Korçës, këtu ishte për një farë kohe edhe kufiri midis pronave të Ali pashë Tepelenës dhe Kurt pashë Beratit). Nga Guri i Prerë shkohej pastaj në Dushar, në Protopapë dhe dilej më pas në Voskopojë.Nga Voskopoja rruga shkonte pastaj sipas prroit të Gjonomadhit, në Voskop dhe arrinte përfundimisht në Korçë.
Mallrat që eksportoheshin ishin: lesh në sasira të mëdha, stofra të trasha, mbulesa të trasha leshi, punime prej lesh dhie, velenxa, fije, lëkurë, lëvozhgë valanidhi, dyllë, safran, duhan etj. Një material burimor francez thotë se, në vitet 1300 - 1400 nga zona e Korçës për në Vlorë eksportohej dhe mëndafsh. [? Të ketë lidhje kjo gjë, me manat e fshatrave në afërsi të qytetit dhe në rrëzë të vargmaleve të Moravës ?]
Mallra që importoheshin ishin: pëlhura dhe stofra venetikase, sheqer, kafe, sende hekuri, xhame, prodhime majolike, letër për shkrim, libra, pëlhura mëndafshi të qëndisura me ar, kadife, pambuk, tel hekuri, plumb, bakër i parapunuar, etj.
Lexoni gjithashtu / More Articles :
» KE3/20 - Mbi Joani Halqeun prej Voskopoje
J. Halqeu ka qënë drejtori і kolezhit Flangini, të Venecies për rreth njëzet vjet, (gjatë viteve 1694 – 1703 dhe gjatë viteve 1710 – 1718). Për jetën e këtij eruditi, dihen fare pak gjëra.Mendohet se ka jetuar në periudhën 1660 - 1740. Në vitin 1679 ka filluar studimet në kolezhin grek të Romës dhe pastaj, pasi ka mbaruar...
» KE11/3 - Voskopojarë në Poloni, në shek. e 18 - të.
Nikola Jorga tek, Note Polone, Academia Romana, Memoriile Sectiunii, Seria III, Tomi II, nxjerr në dritë prej dokumentave, këto emra voskopojarësh të polonizuara, të cilët ndodheshin dikur në zonën e Poznanit.
» BK/SHJT : Tregti - Kinkaleri në Korçë, në fillimet e viteve '920
Për shitjen e sendeve të himta në këtë periudhë kishin dyqane të më poshtëmit:Nik. BeratiTh. KatundiVëllaz. Lako & MullaVëllaz. OpariP & Ar. OpariTh. PappaIoan. PappaG. PapaharallambiRuço & DakoVëllaz. ShoshoVëllaz. TurtulliPerikl. TurtulliVëllaz. TreskaGr. FiliLl. Fundo
» KE4/32 - Vlerat e monedhave të kohës së Turqisë dhe konvertimi і mundshëm ...
Grosh nuk është turqisht por, si fjalë vjen nga gjermanishtja: grush, krush, kraish, grochen, meqënëse në atë monedhë, dikur ndodhej një kryq. Centimët e shillingës austriake edhe sot quhen grosh. Në Voskopojë groshi quhej edhe asllan, mbasi voskopojarët në ato kohë udhëtonin së tepërmi në Evropën qëndrore ku qarkullonin...
» BK/SHJT - Pazari i dikurshëm i plaçkave në Korçë.
“Pazari i plaçkave”Skicë.Ka qënë dikur, në vitet ’40, ’50, dhe ’60, një pazar tepër i veçantë në Korçë (që ndofta mund të ketë qënë edhe gjetkë) që thirrej a quhej, prej popullit ashtu thjesht, “Pazari i plaçkave” dhe që zhvillohej ditën e shtunë.Ky pazar që shtrohej rrugicave të pazarit të vjetër të...
| Share |