Sipas  Akademisë së Shkencave të Shqipërisë, tek vepra, “Esnafet shqiptare” bot. 1973, e Z. Shkodrës, jepen këto të dhëna, lidhur me popullsinë e kësaj kohe (fillimet e shek. 15-të dhe të 16-të), citojmë:
" ... Kasabatë [qytet] tona kishin më tepër pamjen e fshatrave të mëdha, që kryenin njëkohësisht edhe funksionet e tregjeve lokale. Popullsia e tyre lëviste midis 1000 – 4000 banorëve, fakt që vërehet në tabelëne më poshtme, në të cilën po të llogaritet një shtëpi me nga 7-8 persona, pasqyrohet drejt kjo gjëndje ..."

Shënim: Të dhënat për Korçën janë nxjerrë nga hulumtimi ynë, Mbi popullsinë e qytetit të Korçës, për gjatë 500 vjetëve (1431 – 1927) – Shih Korça Encyclopedica, nr. 7/22

1) Sipas rregjistrit turk të Korçës dhe Përmetit të vitit, 1431 – 1432, Korça figuron si kështjellë e banuar me 26 shtëpi dhe fshati Peshkëpi ngjitur me të numëronte 71 shtëpi, pra gjithsej 97 shtëpi. Duke llogaritur familjen e asaj kohe me të paktën, rreth 7 pjestarë, del se me afërsi Korça në atë kohë kish rreth, 700 banorë.
2) Sipas rregjistrit turk të vitit 1568 – 1569 Korça përmëndet me 33 kryefamiljarë, ndërsa Peshkëpia me rreth 75 shtëpi, pra gjithsej 108 familje, ose rreth 770 banorë.
3) Më 1713, llogaritet se Korça kish rreth 450 shtëpi, ose rreth 3000 banorë.
4) Rreth viteve 1805, sipas Fransua Pukëvil, Korça kish 1300 familje, ose rreth, 9000 banorë.
5) Në vitin 1859, Korça numëronte, 10000 banorë.
6) Në vitin 1879 sipas Kodikut të Mitropolisë së Korçës, qyteti ynë kish 1500 shtëpi, me 13000 banorë.
7) Më 1913, Korça numëronte, 15453 banorë.
8) Më 1923 qyteti tonë, sipas statistikave të T. Selenicës arriti në, 25598 banorë.
9) Ndërsa më 1927 përsëri sipas të dhënave statistikore të T. Selenicës, ka një rënie të popullatës së qytetit në, 19591 banorë.



Mblodhi të dhënat
dhe përpunoi grafikun:
Ilia V. Ballauri

Nikola Jorga tek, Note Polone, Academia Romana, Memoriile Sectiunii, Seria III, Tomi II, nxjerr në dritë prej dokumentave, këto emra voskopojarësh të polonizuara, të cilët ndodheshin dikur në zonën e Poznanit.

Numri i shtëpive dhe i banorëve, të disa prej fshatrave të nënprefekturës së dikurshme të Pogradecit, në vitin vitin 1923 ka qënë si më poshtë:
Pogradeci, shtp. 494; ban. 2243,
Bradomira, 49; 282,
Beragozda, 70; 387,
Blaca, 50; 359,
Çervenaka, 17; 117,
Çërava, 61; 358
Çezma Sipër, 50; 259,
Çezma Poshtë, 55; 328,
Dumica, 82; 496,
Alarupi, 73; 426,
Grabovica. 12; 94,
Kalivaç, 52; 318,
Kriçkova, 31; 128,
Lini, 15; 43,
Leshnica, 59; 354,
Llënga, 57; 327
Memlishti, 49; 268,
Malina, 28; 143.

 Në vitin 1792 dhe më pas në Vithkuq ka patur këto lagje apo mëhalla:

1. Borisht,
2. Tataç,
3. Llasi,
4. Qyrsa,
5. Syrbashi,
6. Krekasi,
7. Saraçi,
8. Rusasi,
9. Palasi,
   

Te plote lexojeni ne revista KE2/1

 Gora dhe Mokra, në veri kufizohen me Ohrin, në jugë me lumin e Devollit i cili i ndan këto krahina prej Oparit. Në lindje kufizohen me Korçën, dhe në perëndim me zonën e Elbasanit. Vëndi është malor dhe i frikshëm, nga ku me sa duket ka marrë edhe emrin, Gorë që sllavisht do të thotë mal. Ujrat e kësaj zone derdhen gjysmat në lumi i Devollit ndërsa gjysma tjetër në lumi i Shkumbinit. [Gorë-Mokra] përfshin 110 fshatra pa llogaritur këtu fshatrat e vogla. Ka rreth 2200 shtëpi [dhe] me një mesatare rreth 20 shtëpi për fshat dhe 8 frymë për shtëpi, pra 17600 banorë.
Myselimi (kryetari i vëndit) qëndron në fshatin Pogradec ku ka 40 shtëpi.