Teksti i këngës me këtë titull, i kësaj kënge të njohur prej të gjithëve ne, është shkruajtur rreth një shekull më parë nga Mihal Gramenoja.
Duke e lexuar atë me kujdes, nuk mund të mos admirosh, romantizmin, lirizmin dhe erotizmin e këtij korçari të nderuar, që shumëkush e njeh më tepër, për përdorimin e pushkës dhe për veprat e tij të shkruajtura në prozë, sesa për vargje lirike.
Sa i ëmbël ish muaj i Majit!
Kur dilnimë rëzësë malit,
Pranë mburimit rinim, qëndronim
A e mban mënt sa bukur ronim?
Nën ata lisa të lulëzuar
Losnin bilbilat dyke kënduar
Të përqafosur, rinim këndonim,
A e mban mënt sa bukur ronim?
Të vdisnj‘ atëhere sa mirë qe,
Në krahun tënde kur bënje be,
E dyke puthur tinë më theshnje,
Që jetën pa mua nuk e deshnje.
Të vinjë prapë muaj i Majit,
Të dalim rëzësë malit,
Pranë mburimit ne të qëndrojmë,
E zemrat tona ne t’i bashkojmë.
Pamje nga Bozdoveci