Perëndesha Hera bën tualetin e saj.
Homeri, Iliada, rapsodia XIV, 166 etj.
Shqipëroi: Ilia V. Ballauri, reciton Nonda Kajno.


                                       

JavaScript is disabled!
To display this content, you need a JavaScript capable browser.



(Shënim : Në luftën e Trojës morën pjesë edhe perënditë duke simpatizuar dhe antipatizuar njërën apo tjerën palë.
Perëndesha Hera dhe Athina morën anën e Akejve meqënëse Paridi, mollën e bukurisë apo të sherrit іa dha Afërditës. 
Akejtë mbështeteshin prej, Poseidonit, Hermesit dhe Hefestit, ndërsa trojanët mbështeteshin prej perëndive, Apollon, Aris (Mars) dhe sigurisht, edhe prej perëndeshës Afërditë.
Akejtë kishin nëntë vjet që kishin rrethuar Trojën por pa rezultat, madje në një çast dukej sikur fitorja po u buzëqeshte trojanëve. Perëndesha Hera për të tërhequr interesin e Zeusit me qëllim që ky, të ndihmonte akejtë, vendosi që t’i paraqitet atij me një bukuri të tillë, që t'i joshë dhe t’і ndezë atij ndjenjat erotike. Për këtë arsye bën edhe tualetin në fjalë që na e përshkruan kaq bukur Homeri.)


Kështu pra, perëndesha Hera. 
Hyri në dhomën e fshehtë, të jetës intime të saj,
Mbylli portën, me një kllapë sekrete e pastaj,
Zbukurimin e trupit filloi.

Së pari në shkumë të bardhë, ambrosio u la,
Lëkurën e zbuti, e ndriti, e zbardhi sa s’ka,
Dhe pastaj filloi parfumimin.

Vajra frutash sipas shijes s’Zeusit kurmin fërkoj,
Me aroma lulesh Olimpi, pastaj e latoi, ëmbëlsoi,
E fërkoi, e lëmoi, e zbukuroi.

Shpërndau ngado një odor erotik, një shije magjie
Në tokë, në qiell, dashuria flutroi, ngado shtiu hije,
Për njerëzit që rronin mbi dhè.

Krehu lehtë dhe bukur, flokët tufë flori, pastaj,
Hodhi sipër mantelin e ëmbël, supeve tul të saj,
Mantelin që Athinaja і dhuroi.

Mes gjinjëve e kapi atë me, një karficë të artë,
Rreth belit vuri një brez me gurë të kuq të zjartë,
Zbukurime perëndije këto, plot shije.

Gjithë  trupin e çveshur pra me vello e mbuloi,
Fshehu trajtat e ëmbla, sekretet  s'i rrëfeu, s’i tregoj,
I fsheu nën tyl, si dielli që reve u fshihet.

Në lobet e veshve, vari vëthët e rralla dy pika loti,
Bulza manafere, mana të vegjël, në trajtë topi,
Që shkëlqenin si pikat e ujit në diell.

Në këmbët e bukura më pas mbathi sandalet e lehta,
Rreth pulpëve të plota lidhi kordhonet e mprehta,
Dhe si të gjitha këto bukuri і përfundoi,
Veç’ finesë hijeshie, rreth vehtes rezatoi.

Perendesha_Hera_kopshtet_e_Huntingtonit

Skulpturë e perëndeshës Hera në kopshtet botanike të muzeumit të arteve dhe bibliotekës, Huntington, Kaliforni.



 
Lexoni gjithashtu / More Articles :

» MZ- Poezia: Anakreonti shek. 6-te, para Kr. - "Eh, si erdhi rrotull koha"

 Dikur, gjithë lecka veshur,Shtrënguar trupit, për të qeshur,Vëthë druri, i vareshin veshit,Fukarallëk, që dukej sheshit.Prej mburoje, shum’ të vjetër,Kish nxjerrë, lëkurë të djegur,Brez për mezin, e kish bërë,Dhe me të, një jet’ të tërë.Miqësi, kish me furrxhesa,Me zuzare, jabanxhesa,Ky pra, që po dëgjoni,Ish zotni,...

» MZ/ Poezia: Lulja - A. S. Pushkin

Një lule të thatë pa push, pa erë, të shtypur brenda librit sot pashë, dhe ja, një mendim i çuditshëm menjëherë,shpirtin ma përfshiu, ndaj thashë:Kur lulëzoj kjo lule? Ç’pranverë? Ç’maj?Sa kohë? Pse u këput dhe ku?I njohur, i panjohur kush e këputi dhe pastaj, vallë pse e vendosi mes fletëve këtu?T’i kujtojë ndofta...

» BK/LA - Muzika - Histori - Eno Koço, Kënga karakteristike korçare

Kënga karakteristike korçare.Ky libër me 72 faqe + dokumenta, shënime muzikore, partitura, tekste, afishe koncertesh, çfaqjesh etj. flet për: Muzikën në Korçë gjatë shekujve të 19-të, dhe të 20-të,Thoma Nassin (1892 - 1964) dhe bandën Vatra,Këngën karakteristike korçare,Këngët e Th. Nassit dhe kënga karakteristike korçare,...

» Histori - Të gjitha zhduken... në humnerën e harresës

 Marcus Aurelius“ … Dije se edhe një sërë fjalësh që dikur ishin tepër të përdorura, që njerëzit i flisnin përditë, sot shohim që janë vjetëruar dhe përdoren gjithmonë e më pak, madje do të vijë një kohë dhe ato do të zhdukem. E njëjta gjë ndodh edhe me emrat e njërëzve të dëgjuar që ishin dikur, emrat e burrave...

» MZ - Fernando Pessoa: Nga bota e ndjenjave të tij.

 Fernando António Nogueira de Seabra Pessoa, ose shkurt, Fernando Pessoa (1888 - 1935) konsiderohet si një nga shkrimtarët më të mëdhenj të shekullit të 20-të për gjithë botën, dhe një nga shkrimtarët më të mëdhenj portugezë për të gjitha kohërat. Ai ish një poet, një kritik, përkthyes, mendimtar, eseist, tepër elegant, i...

Share