Të lutem z. George, … të lutem respekto, mundin dhe djersën time të bërë për shumë e shumë vite me rradhë, respekto punën, sakrificat, netët pa gjumë, mëngjeset me hënë, jetën që kam harxhuar, shëndetin që kam prishur, mënjanimin e familjes dhe të fëmijëve të mi, për të shqipëruar unë Ilia V. Ballauri nga Korça, për herë të dytë në historinë e letrave shqipe, të 15693 vargjet madhështore të Iliadës, tashmë të bëra gati në rreth 1600 faqe, për botim dhe të vlerësuara si nga Akademia e Shkencave ashtu dhe nga Instituti Albanologjik Tiranë. Vargjet që ti i merr dhe i vendos aty në facebookun tënd bën mirë, por ato, të pëlqen a nuk të pëlqen ty, kanë një shqipërues, kanë dikë që i bëri të flasin shqip, madje në gjuhën dhe nuancat e qytetit tënd dhe tim të dashur.
Përpara 60 vjetësh, shkodranët, nderuan, deshin a nuk deshin, sepse sipas asaj kohe quhej i deklasuar, të madhin Gjon Shllaku që përktheu i pari Iliadën, e pra deshin a nuk e deshin, duke nderuar atë, ata nderuan Shkodrën e tyre.
Të lutem … duke u treguar të tjerëve vargjet e mia të shqipëruara të Iliadës, por pa u thënë se kush i ka shqipëruar, përveç dëmit që mund t’i bësh mundit tim, le edhe Korçën që ti e do, në harresë, mbasi gjithkush mund të mendojë se ato shqipërime i ka bërë një çun, të themi, prej Durrësi, por mbi të gjitha shkel, atë që quhet e drejta e shqipëruesit, që në vëndin ku jeton ti, në Amerikë, ku të drejtat e gjithanshme të njeriut, ruhen më tepër se kudo edhe fotografët e thjeshtë, nuk marrin përsipër, të retushojnë dot qoftë edhe një foto të rëndomtë, të bërë nga dikush tjetër më parë.