1. Kloni i kufirit, në kohën e regjimit komunist.
2. Jeta dhe vepra e albanologut Stavri Skëndi.
3. Mbi një urdhër të dhënë  në v. 1917 për furat e bukës, nga Th. Gërmënji.
4. Nga Historiku i sportit në Korçë.
5. Sportistë të hershëm korçarë në Amerikë.
6. Pse për një farë kohe, në gjuhën e popullit dhe të fëmijve, bashta e Themistokli Gërmënjit quhej, “Bashta e Gegës”.
7. Mbi stilin ionik të kollonave të bibliotekës së fëmijëve në Korçë.
8. Mbi ambjentet ku zhvilloheshin aktivitetet kulturore në Korçë në fillim të viteve ‚ 20.
9. Tregëtarë të lëkurërave në Korçë më 1911.
10. Ç’ishin çifligjet.
11. Mbi relievin në rrethin e Korçës.
12. Emigrantë nga Hoçishti, që  në maj të vitit 1919 ndodheshin, në Sh.B.A.
13. Emrat e dikurshme (në vitet e Luft. 1-rë Botërore), të rrugëve kryesore të transportit, që hyjnë e dalin në qytetin e Korçës.
14. Udhëtimi Korçë  – Tiranë në vitin 1926. Një përshkrim i nxjerrë nga gazeta, Koha, 21 gusht 1926.
15. Kisha e Shën Gjergjit në fshatin Shipckë.
16. Mbi statutin e shoqërisë së dikurshme të robaqepsavet të qytetit të Korçës.
17. Emërtimet e rrugëve të lagjes së dikurshme në Korçë të quajtur, „Manço”, (v.1930).
18. Mbi Parkun kombëtar, të quajtur, “Bredhi i Drenovës“.
19. Mbi emërtimet e dy pikave më të larta, të vargmaleve të Moravës dhe kuptimin e tyre.
20. Lekët e reja.
21. Gjimnazi “Jovan Banga” i Mitropolisë.
22. Se si zhvilloheshin mbrëmjet e vallzimit në fillim të viteve 20.
23. Mbi qëndrat e banimit që kanë ekzistuar në fushën e Korçës, në periudhën e hekurit.
24. Mbi disa fshatra të zonës  së Korçës që tanimë nuk ekzistojnë.
25. Disa shprehje prej të ashtuquajturës gjuhë „purishte“.
26. Mbi një mikroalbum me kostume popullore të botuar në vitet 90 prej piktorit korçar Dhimitër Mborja.

Shënim:  Materiali që vijon, është hartuar duke u bazuar tek të dhënat të nxjerra nga studimi: Akd. Shkc. Shqiprisë, L. Mile,“Çështje të historisë agrare shqiptare (fundi i shek.18-të, deri në vitet ’70 të shek.19-të)“, fq. 30 - 33.


Fjala çiflig duket se vjen prej persishtes: çift = një palë, pra një pendë qè e mprehur për lërimin e tokës. Fillimisht, me çiflig kuptohej një copë tokë që jepej me qira tek bujku për tu punuar. Më pas, përveç ngastrës së tokës, me fjalën çiflig filloi të nënkuptohet edhe ekonomia e lidhur me të dhe më pas akoma, edhe ajo pjesë tokë që nuk përfshihej në sistemin e timareve (taksave) pra që ishte e lirë prej tyre.
Në vazhdim me fjalën çiflig, filloi të quhej zotërimi i një sipërfaqeje të madhe toke private, pra një zotërim i tillë feudal, i pakushtëzuar edhe me detyrime ushtarake. Ky është dhe përkufizimi përfundimtar që mund të thuhet për një çiflig.
Çifligu kish zakonisht në fillim një sipërfaqe 70 deri 130 dynymë, por sipërfaqja e tokës me kalimin e kohës filloi të merrte përpjestime të mëdha, deri aty sa të përfshinte pjesërisht ose plotësisht, tokat e një fshati të tërë. Kështu p.sh., fshati Braç në Korçë ishte çiflig i Ajaz Bej Frashërit.

 
„Purishtja“ ka qënë një lloj zhargoni, a gjuhë e sajuar, që flitej prej një pjesë mjeshtrash të zonës së Oparit. Ja disa shprehje tepër interesante të kësaj gjuhe:


Ai që nuk bën gruth  = i verbëri
Azap njigëz  = morr i vogël
Afërndremje  = afërmënç
Arbë bëzhingë  = bar blete
Arbë fugosës  = hithra
Avkaz azapi  = thëria e morrës
Bolo njigëz  = viç
Boloviçanë  = haur
Bishtkuqosem = më ze barku
Bëdë njigëz = mëz
Cmalukçift = binjak
Cefanaq = frikacak
Çakajpolaqisës = gurgëdhëndës
Çakajdegremeno = gur mulliri
Çakajfrrëncës = gur që thyhet lehtë
Çipullri = djalëri
Çomakës i mbëshëm = oficer
Dapllo = shi
Depunar = luftëtar.
Domickë zhdecje = dhomë gjumi
Domickë drynjasje = dhomë gjumi
Domë në llokët = bodrum me lagështi.
Dremje = mëndje
Shënim: Këto shprehje janë nxjerrë prej punimit rreth gjuhës „purishte“ të Gj. Rukës.

Biblioteka e fëmijëve Korçë, një dhuratë e bamirësit të ndritur të qytetit tonë Thoma Turtullit, për popullin e Korçës, ku që të gjithë kemi kujtimet tona të fëmijnisë, veç shërbimit edukativ që ajo ka ushtruar për qytetin, është për ne edhe një vepër e rrallë e papërsëritshme arkitektonike.
Ndonëse një godinë e vogël, ajo është në miniaturë, një vepër e përsosur, e ngritur sipas stilit neoklasik me elemente të botës antike, arkitekturë kjo që mbizotëroi, në ndërtimin e institucioneve të rëndësishme të vëndeve më të zhvilluara dhe më të qytetëruara në Evropë dhe Amerikë, në fund të shek. 19-të dhe  në fillim të shek. 20-të.
Biblioteka jonë pra, e dhuruar prej Turtullit, përngjet me parlamente, universitete, teatro, opera, muzeume, auditoriume, biblioteka, etj, të këtyre vëndeve dhe, elementi bazë i këtij përngjasimi janë kollonat e famshme të saj të stlit ionik.